Isamo Thissen (1998) benadert het landschap als een archief van de menselijke activiteit. De sporen die wij als mensen (indirect) in het landschap achter laten, vormt zowel de aanleiding als het fundament voor het werk. Vanuit deze kerngedachte onderzoekt Isamo zowel de weerloze schoonheid van de natuur als de strakke lijnen en vreemde patronen die verschijnen uit de herstructurering van het landschap. Het werk van Isamo bevindt zich op het grensgebied tussen abstractie en figuratie, bestaat voornamelijk uit textiel en is met de hand vervaardigd.

​

​

​

​